De Wetterhoun

Voor zover bekend de oudste afbeelding van een Wetterhoun.
Geschilderd door 
David Teniers de Jonge (1610-1690) op het Vlaamse platteland.

De huidige tegenhanger van dit schilderij is te zien en horen in de video op de pagina Foto’s.

De Wetterhoun is een eenvoudig gebouwde hond.
Een stoere bewaker van het erf, de forse en moedige strijder tegen het gevaarlijke wild (bunzing, otter, wilde kat). Kortom de jager voor het ‘zware’ werk.
Niet plomp of log van bouw, maar soms een beetje lomp in z’n optreden. In het spel kan het er best wel eens, per ongeluk, wat hard aan toe gaan. (‘wetterbeuken’)
De huid is ‘goed op maat gepast’, niet te ruim en niet te strak.
Vroeger werd de Wetterhoun, behalve als bewaker van het erf, ook gebruikt als trekhond.
Maar in de eerste plaats was en is bij een betrouwbare en zorgvuldige heem- en jachthond.
Aan enkele enthousiaste liefhebbers uit de veertiger jaren van de vorige eeuw is het te danken dat de Wetterhoun in zijn oorspronkelijke vorm bewaard is gebleven. Ook nu is de populatie van deze bijzondere hond klein, hoewel het ras weer aan populariteit wint en men hem steeds vaker op Nederlandse tentoonstellingen ziet.

Een uitgebreidere beschrijving van de rasstandaard is beschreven op de website van de NVSW (Nederlandse Vereniging voor Stabij- en Wetterhounen).

Een Wetter is zoals hij is: groot, lomp, vol liefde en verdraagzaamheid maar ook volhardend in wat hij als zijn taken ziet. Een zachte en aanhankelijke hond vol humor die écht wel luistert, maar niet altijd op jouw tijd. Wie er eenmaal voor valt wil nooit meer anders. Wetterhounen zijn koppig, zegt men. Jazeker, ze zijn koppig, maar wel op een specifieke manier. Wetters maken namelijk af wat ze doen. In hun eigen tempo. En daar zien ze geen kwaad in, gewoon omdat het hun aard is. Het is een nogal specifieke raseigenschap waar je als baas mee om moet leren gaan, omdat het niet weg te trainen is, en dat moet je ook niet willen. Het hoort namelijk specifiek bij dat wat dit ras zo speciaal maakt.

En wat maken ze dan af? Nou, gewoon. Alles. Als er een apport binnen moet komen zoeken ze desnoods een uur. Als er een kind met ze speelt breken zij het spel niet af. Als ze al hun speeltjes op hun kleed willen hebben, willen ze daar best twintig keer voor lopen. En als ze iets ruiken, ruiken ze net zo lang tot ze weten wat ze willen weten, ook als de baas roept, en daarná komen ze meteen. Daar zien ze totaal geen kwaad in, ze waren even bezig en dat moest af. Zo is hun aard nou eenmaal.

Dus zijn ze koppig? Jazeker, maar niet op een negatieve manier. Volhardend is eigenlijk een betere term. En als je ermee om weet te gaan is er niets aan de hand. Na verloop van tijd kun je het zelfs wel waarderen, die onverstoorbaarheid. Want onverstoorbaar zijn ze en dat is erg aangenaam. Het maakt dat ze stabiele honden zijn die niet snel van hun stuk raken.

Bron: NVSW

Een Wetter leert makkelijk, en is tegelijk een zelfstandige hond. Voor een Wetterhoun is een enigszins laconieke instelling van de baas nodig. Ze zijn intelligent en hebben een prima gevoel voor humor. Ze onthouden feilloos waar de baas om moet lachen en maken graag overal een feestje van. Maar als de baas duidelijk maakt dat het nu serieus is, luistert een Wetter. Want boven alles zijn ze gevoelig van aard en enorm aan hun baas gehecht en willen ze niets liever dan een baas die blij met hen is. Als de baas boos is, vinden ze dat verschrikkelijk. Pak ze niet hard aan, ook niet met de stem. Ze doen hun best en begrijpen boosheid niet. Een Wetterhoun probeert altijd zijn baas te plezieren en zal niet opzettelijk dwars zijn of onwillig. Wie een goede, eerlijke band opbouwt met zijn Wetterhoun, heeft een trouwe hond die alles voor hem doet.

Bron: NVSW

Wetterhounen zijn waaks, maar zeker geen blafferige honden. Als ze blaffen, is er ook iets. Maar meestal staan ze bij onraad roerloos imposant te wezen. Ze zijn beschermend aangelegd en voelen feilloos aan wanneer er wat aan de hand is. En als er zo'n bakbeest voor je staat moet een ander daar eerst dwars doorheen, wat zeker niet mee zal vallen als die ander minder goede bedoelingen heeft. Want een Wetter past op zijn baas. Altijd. Je komt er als inbreker niet zomaar langs. Een Wetterhoun zal zelden zelf de confrontatie aangaan, ook niet bij andere honden. Maar wie ze provoceert zal ondervinden dat ze zichzelf wel degelijk kunnen verdedigen. Omdat een Wetterhoun hard voor zichzelf is, kan dat vervelend uitpakken voor de tegenpartij.

Bron: NVSW

De Wetterhoun is van oorsprong een erfhond en hij is inderdaad graag buiten. Maar aan alleen buiten zijn heeft hij niet genoeg. Zoals elke hond heeft ook een Wetterhoun beweging nodig. Omdat dit ras erg gehecht is aan de baas zijn ze zelden tot nooit geneigd er vandoor te gaan. Dat maakt het makkelijk ze los te laten lopen, want ze houden hun baas goed in de gaten, ook als ze op onderzoek uitgaan. Een Wetterhoun heeft de vrije wandeling absoluut nodig; een uur per dag is zeker niet te veel.

Bron: NVSW

Een Wetterhoun heeft weliswaar een uitstekende neus maar over het algemeen is hij niet geneigd zelfstandig te jagen. Doordat Wetters zo sterk op hun baas gericht zijn willen ze eigenlijk liever samen dingen doen. Dus dat sprintje trekken ze wel, maar zelden verder dan een meter of vijftig. Want zonder de baas is er niks aan. Eigenlijk letten ze veel beter op de baas dan andersom: een Wetterhoun ben je niet zomaar kwijt.

Bron: NVSW

Een Wetterhoun werd oorspronkelijk vaak mede gebruikt als erfhond en daarom wordt vaak gezegd dat ze een groot erf nodig hebben. Op zich klopt dat ook wel, een Wetterhoun is graag buiten. Maar een Wetter is geneigd sterk te hechten aan zijn eigen mensen en daarom vinden ze het over het algemeen niet heel leuk om afgesloten te zijn van hun gezin. Liever zijn ze overal bij als er iets gebeurt. In vroeger tijden waren de honden weliswaar altijd buiten, maar in die tijd waren er op het erf ook altijd mensen aanwezig. Tegenwoordig is dat niet meer zo. Een Wetter is dus wel graag buiten, maar houdt graag contact met wat er in en om het huis gebeurt. Hem daarvan afsluiten maakt een Wetterhoun een ongelukkige hond. Overigens heeft een Wetterhoun natuurlijk wel beweging buiten het erf nodig, net als andere honden. Een Wetterhoun kan zichzelf prima amuseren. Een blaadje, een vogeltje, ze kunnen er uren zoet mee zijn. Ze hebben zelden de neiging weg te lopen en zijn vrij makkelijk erfvast te maken. Maar toch is een hek echt aan te raden, want voor een auto gaan ze niet opzij: gevaar zien ze niet.

Bron: NVSW

Wetterhounen zijn erg verdraagzaam en vinden zo ongeveer alles goed, met name van kinderen. De hond moet eerder beschermd worden tegen het kind dan andersom. Zorg dus dat er ruimte is, zodat de hond zich kan terugtrekken als het niet meer leuk is voor hem; zo kan hij zelf aan de situatie ontsnappen als het hem teveel wordt. Uiteraard moet ook een Wetterhoun niet alleen worden gelaten met een kind; het blijft een hond.
Er is ook nog een andere eigenschap: Wetterhounen zijn nogal lomp. In die zin moet je als baas vaak oppassen, want je zult de eerste niet zijn die onderuit gaat door het onbesuisde gedrag van zijn Wetterhoun. Ze hebben vaak niet door hoe groot of sterk ze zijn. Met kleine kinderen en jonge dieren zijn ze over het algemeen erg voorzichtig.

Bron: NVSW

Scroll naar top